De Smart-toren in Capelle is een markant punt. Een landmark, zogezegd. Een eye-catcher. Ooit stond hij volgeladen met van die kleine autootjes. Maar die verdwenen drie jaar geleden en de bijbehorende garage stond leeg. Na de zomervakantie kwam er weer leven in de brouwerij. Het wordt een sushi-restaurant. Ik had zelf de kop 'Van Smart naar sushi' bedacht. Maar de kop waarmee het AD mijn verhaal uiteindelijk plaatste was minstens zo sterk.
Nog een berichtje over de graffiti-perikelen van de gemeente Capelle. Dit keer specifiek gericht op winkelcentrum De Terp.
Als journalist heb je - als het goed is - je ogen en oren altijd open. Ik was in winkelcentrum De Terp in Capelle, voor een verhaal. Maar dat verhaal, dat was er niet. Maar... er was wel een ander verhaal. Wat een verhaal, hè, tot nu toe? In de Marskramer aldaar, waar normaal niet zo heel veel mensen lopen, stond ineens een rij van 15 meter voor de kassa en in de winkel was het enorm druk. Wat bleek? Opruiming vanwege sluiting. Dus ik vroeg de medewerkers of ik een foto mocht maken. Dat mocht. Gelukkig, want stiekem had ik al een paar beelden gemaakt... Bijzonder dagelijks nieuws van de straat, dat kan ik wel waarderen. En het AD gelukkig ook!
Journalist zijn is niet altijd makkelijk. Ik had een afscheidsinterview afgesproken met Ruben Schep. Een jonge dominee in Moordrecht. Hij heeft onder meer een complete lokale kerkfusie meegemaakt. Hij was vijfeneenhalf jaar dominee in Moordrecht. In ons gesprek sprak hij gepassioneerd bezorgdheid uit over de sluiting van het zorgcentrum. Dat verwerkte ik in het verhaal. Ruben vond dat eigenlijk onevenwichtig. Ik vond het van belang en relevant. Maar als lokaal journalist snapte ik zijn punt ook wel. Tja. Dat is soms moeilijk. Uiteindelijk denk ik dat de juiste keuze is gemaakt.
En dan word je ineens uitgenodigd voor een sprokkeltoer. Een wat? Een sprokkeltoer. Van de gemeente Capelle. Voor de pers. Laten zien wat de gemeente doet in de stad. Ik mocht mee, voor het AD. En wat blijkt? In het gecharterde busje was ik tussen de wethouder en twee handen vol ambtenaren welgeteld de enige journalist... Ik maakte onderstaand verhaal. In de krant iets korter dan ik had ingestuurd, maar zo werkt het nu eenmaal.
Dick Betram uit Capelle aan den IJssel kreeg in september het Capels Compliment. Een kunstwerk - geïnspireerd op een ijsselsteentje - waarmee de gemeente Capelle personen die dat verdienen een compliment wil geven. De naam zegt het eigenlijk al... Ik mocht voor het AD een verhaal maken.
Soms is het jammer dat ergens zo weinig inwoners op af komen. Een avond over verkeersveiligheid in Capelse wijken, donderdag 12 september, was er wat mij betreft zo één. Medewerkers van een verkeersveiligheidsinstituut maakten bezoekers bewust van de remweg van een gemiddelde auto. Dat doet je nadenken. Of het doel van de avond werd gehaald? Voor een paar bezoekers wel. Hieronder het verslag en de foto die ik maakte voor het AD. Daaronder de letterlijke tekst die ik de krant stuurde.
Vorige week vrijdag belandde ik ineens weer in het kantoor waar ik in het jaar 2000 begon met werken voor Het Kanaal. In dit kantoor aan de Dorpsstraat in Nieuwerkerk is nu een aantal bedrijven gevestigd. Mijn 'oude hoekje' was er nog, lekker bij het raam. Vanuit dit kantoor zijn twee Nieuwerkerkers per 1 januari 2013 een nieuwe thuiszorgorganisatie begonnen. Het heet Parento. In onderstaand artikel vertellen de initiatiefnemers waarom zij deze stap zetten. Direct naar de tekstversie van dit verhaal? Klik hier.
Voor dit verhaal van Jongerentheater Quint heb ik één repetitie in het IJssel College in Capelle bijgewoond, op uitnodiging van regisseur Marnix Keeven. Het was mooi om te zien hoe die jongeren in hun vrije tijd hun hobby uitoefenen: theater maken. Tijdens de repetitie maakte ik veel foto's. Dus ik wilde ook veel foto's bij het verhaal. Theaterfoto's zijn leuk om te maken, omdat het gaat om het overbrengen van emotie.
Piet Molenaar uit Nieuwerkerk is een mooie vent. Ik leerde Piet in 2007 kennen op een moment dat hij in zak en as zat, omdat hij door ziekte niet meer kon lopen. De immer energieke Piet kon dat moeilijk verkroppen. Tot hij van zijn zwakte zijn kracht maakte.