Een ouderwetse staking van staalarbeiders. Daar werd ik vrijdag naartoe gestuurd door het AD. Vanaf 6.15 uur gingen de arbeiders in staking. Zo vroeg hoefde ik er niet te zijn. De staking was niet zo massaal als de organiserende FNV en CNV hadden gehoopt. Ik werd meteen door een vakbondsbestuurder benaderd. Hij zei dat de eerste staking in de reeks veel massaler was. 1900 man. En binnenkort legden ze de boel in Alblasserdam plat. Veel scheepsbouw daar.
Ik vond dit een boeiende klus. Ik heb uitgebreid met een aantal stakers gesproken. Ze maken zich veel zorgen over de afbraak van de verzorgingsstaat. Ondertussen wilde ik achterhalen of de vakbonden nog wel de macht hebben die ze vroeger hadden. Volgens de bestuurder neemt het aantal leden sinds 2011 weer toe. Het mooie is dat mijn vrouw voor haar rechtenstudie juist bezig is met een scriptie over stakingsrecht, waar ik ook af en toe bij help. Taaltechnisch dan. Maar daardoor weet ik er inmiddels wel wat van af. Afijn, het hele verhaal moest voor het AD helaas weer in 360 woorden worden samengevat. Terwijl er weer een veel groter verhaal achter steekt. Maar dat is ook het mooie van de journalistiek: daar kun je dan ook weer achteraan.
