Uitgeteld zijn ze. De politici die vandaag de straat op zijn gegaan om campagne te voeren voor de verkiezingen. Moe, maar voldaan. Of moe, maar bezorgd. Aanstaande woensdagavond – of als het tegen zit in de nacht – zijn ze ook uitgeteld. Maar dan na het tellen van de papieren stembiljetten. Nog 4 nachtjes tot de gemeenteraadsverkiezingen. Het was de laatste zaterdag voor de campagne. Traditiegetrouw een drukke dag.
Niet alleen de politici zijn uitgeteld na een drukke dag van rondwandelen, praten en uitdelen. Ook de mensen die de campagne en de verkiezingsstrijd volgen hebben het er druk mee.
Zelf was ik vandaag voor Omroep Zuidplas op pad. Met microfoon in de hand ben ik naar een tweetal winkelcentra gegaan, waar politici altijd samenscholen… Vooraf had ik één doel: politici ontwijken en vooral winkelend publiek ondervragen of ze gaan stemmen, of ze weten waarop ze stemmen, hoe ze bepalen op welke partij of op welke persoon ze stemmen en ook: waarom ze juist níet gaan stemmen. Dat levert altijd leuke gesprekjes op. Vind ik.
Bij elkaar heb ik zo’n drie dozijn ‘gewone mensen‘ voor de microfoon gehad, schat ik. Op zich viel het me mee dat veel mensen toch wel gaan stemmen. Behalve dan onder meer die ene man in Nieuwerkerk die – toen ik de mic onder zijn neus plantte – een redelijk goed excuus had: “Mi Italiano!” Hakkelend wist ik nog “Grazie!” te zeggen… Een paar mensen vertelden dat ze wel gaan stemmen, maar nog geen idee hebben waarop. ‘Waar ik op stem? Op gevoel…” zeiden ze dan. En dan ook vaak zonder zich te informeren. Dat grenst toch aan gokken? Ja, het is een mooi roulette, dat hele verkiezingsgebeuren.
Hieronder nog drie plaatjes van vandaag. Twee van een journalist aan het werk en één beeld dat veel zegt over hoeveel partijen over hebben om mensen te laten stemmen. Het mag namelijk wat kosten.
Op de eerste foto, gemaakt door Sylvia van Straalen in Moordrecht, ziet u twee CDA’ers, één SP’er, één suikerspinnenbrouwer en één persmuskiet. Nee, op deze foto vraag ik niet aan Gert Will of zijn haargrens ook ging wijken toen hij eind dertig was. Gedeelde smart… Nee, ik vroeg hem naar zijn laatste campagne. Gert Will zet namelijk deze maand een eind achter twaalf jaar raadslidmaatschap. Hij was acht jaar raadslid in Moordrecht (waarvan ik alle acht jaar heb meegemaakt) en hij plakte daar nog vier jaar raadslidmaatschap in Zuidplas aan vast.
Ik meen al eerder over Will te hebben geblogd of gecolumniseerd. Twaalf jaar raadslid is niet niks. Hij heeft roerige tijden meegemaakt in Moordrecht. Daarna een fusie, gelardeerd met een sausje van bezuinigingen vanwege de crisis. Ik stelde hem een simpele vraag: of hij het leuk heeft gevonden. Niet de meest briljante of kritische journalistieke vraag, maar hé: het was koud, het was winderig en de radiorepo moest doorrrrr. Will antwoordde dat hij nog altijd de leuke momenten de overhand vond hebben op de minder leuke momenten. Echt zo’n blij CDA-antwoord. Toch mag ik Will wel. De manier waarop hij formuleerde, de manier waarop hij meer een compromiszoekende verbinder was dan een stoker. Maar vooral hoe hij heel bewust zijn antwoorden formuleerde. Als interviewer is dat fijn. Zeker omdat hij moeilijk vragen ook niet uit de weg ging. Als ik een moeilijke vraag stelde (dat deed ik ook wel eens, vroeger…) dan was hij eerst even stil, dacht na, en formuleerde zijn antwoord.
Dat was Gert Will. Dat ís Gert Will. Bijna politicus af. Hoewel: hij staat nog 22e op de CDA-lijst, dus als het CDA 20 of 21 zetels haalt en één of twee wethouders levert, komt hij toch in de raad…
Eerder deze blog stelde ik dat ik vandaag, campagnezaterdag, geen politici meer wilde spreken. Voor Will maakte ik een uitzondering en ik maakte nog een uitzondering: in winkelcentrum Nieuwerkerk trof ik Andrea Bloem. Zij heeft zich aangesloten bij de nieuwe partij Nieuw Elan Zuidplas. Voor de Verkiezingskrant interviewde ik haar ook al en dat is altijd leuk: nieuwe mensen interviewen. Zaterdag liep Andrea Bloem voor de eerste keer in haar leven campagne te voeren in een winkelcentrum. Voor een nieuwe partij. Ik wilde dus zeker twee vragen stellen: hoe is het om voor de eerste keer campagne te voeren en of de nieuwe partij al een beetje bekend is bij het publiek. Andrea gaf netjes antwoord. Met mooi enthousiasme.
Los van de bovengenoemde politici sprak ik vandaag alleen ‘stemvolk‘. De kiezer. Of de niet-kiezer. Dat was leuk. Binnenkort is op Omroep Zuidplas terug te luisteren hoe de repo’tjes klonken. Ik ben zelf ook erg benieuwd. De foto hiernaast is gemaakt door Jacques Lindhout. Als ik het me goed herinner, gaat de vrouw die ik spreek wel degelijk stemmen en had ze daar ook een goede overtuigde uitleg bij. Da’s mooi.
Volgt nog één laatste fotootje. Ik maakte hem zelf. Partijen doen erg hun best de aandacht van de kiezer te trekken. Dit vliegtuig was door een lokale partij in Capelle aan den IJssel ingezet. Nee, ik heb de foto zelf niet in spiegelbeeld gezet. Hij vloog net de verkeerde kant op.
