Als een vereniging een nieuwe voorzitter krijgt, is dat vaak een aardige aanleiding voor een interviewtje. Dus toog ik in december 2012 naar paardensportvereniging De Zuidplasruiters in Moordrecht, voor een afspraak met Jaap van Vliet.
UPDATE 8 januari 2013: Net na Kerst bereikte ons het droevige bericht dat Jaap van Vliet op 27 december plotseling is overleden. Zie dit bericht.
Hoe maak je voor een net een huis-aan-huisblad een verhaal over een parenclub...? Tja, voor die opdracht had ik mezelf gesteld, toen een beroemde parenclub in Moordrecht een verandering onderging. De founding father en mother wilden na 17 jaar een punt zetten achter hun levenswerk. Er zijn tal van soorten verhalen mogelijk over een parenclub. Als taxichauffeur in mijn studietijd heb ik er honderden mensen gebracht en gehaald. Dus ik weet hoe het eraan toe gaat. Maar zo'n verhaal wilde ik niet maken voor in de lokale krant. Ik durf te beweren dat het een net verhaal is geworden, waar ik bewust geen schunnigheden en dubbelzinnigheden in heb verwerkt. En zeker wilde ik niet de moralist uithangen door het fenomeen parenclub te promoten of juist te veroordelen. Wie ben ik om dat te doen? Afijn: lees verder...
Target Press in Moordrecht is een prachtig bedrijf. Een gastvrij familiebedrijf van de aimabele fotograaf Wout Meppelink en zijn even aimabele vrouw Lydia. De man kan uren praten over zijn twee passies: fotografie en gemotoriseerde tweewielers. Met Target Press maakt hij het nog altijd groeiende blad Bromfiets, dat nostalgie ademt. Bij alles waarover de Meppelinkjes praten, klinkt een enthousiasmerende energie door. Wie met Wout praat, wil dingen doen, dingen verzinnen. Creatief zijn. En sinds de zomer van 2012 stelt het bedrijf de mooie fotostudio open voor anderen. Daarover schreef ik een verhaal.
Op de één of andere manier heb ik altijd graag verhalen geschreven over ruimtelijke ordening en planologie. Sterker: als ik in de jaren '90 niet aan de studie Journalistiek had kunnen beginnen, had ik terecht gekomen bij mijn tweede keuze: sociale geografie in Utrecht.
De Ambonwijk in Moordrecht levert altijd mooie verhalen op. Al jaren schrijf ik erover. Over de wijk an sich, over de mensen, over de verenigingen, over de activiteiten en ook wel eens over de strubbelingen die er soms zijn. Dit verhaal gaat over een feestje van één van de 'pela's' die er zijn in de wijk. Wat een 'pela' precies is? Lee maar!
Elk jaar wordt in Nederland in september Open Monumentendag gevierd. Ook lokaal wordt er elk jaar iets aan gedaan. Persoonlijk heb ik wel interesse in monumenten in het algemeen. Industrieel erfgoed, oude gebouwen, markante panden, ik vind dat prachtig. Voor de krant bezocht ik voor de editie 2012 een aantal activiteiten. Ik maakte er een fotoverslagje van. Gewoon, bij een viertal gekozen foto's die ik maakte een begeleidend verhaaltje schrijven. Heerlijk om te doen en voor de lezer goed te behappen. Zo wil ik dit vaker doen.
De huizenmarkt in Nederland is sinds de uitbraak van de financiële crisis in 2008 in een dalende lijn terecht gekomen. Daarover zijn vele verhalen te schrijven. Ook lokaal. In dit artikel uit september 2012 vertelt makelaar Ewoud Krens van Van Leeuwen Makelaardij uit Nieuwerkerk zijn visie. Met Krens kun je, net als met andere makelaars, altijd een aardige boom opzetten over de huizenmarkt. Wie onderstaande JPEG niet kan lezen, hieronder staat het artikel in tekst.
In de zomer van 2012 overleed Moordrechtenaar Evert Knoester. Hij was leraar en lokaal politicus. Na de gemeentelijke fusie in 2010 kwam hij voor de SP in de gemeenteraad. Ik schreef deze uitgebreide In Memoriam ook omdat ik het idee had dat velen helemaal niet wisten welke rol hij in het Moordrecht vóór de fusie speelde. Die laatste tien jaar van het zelfstandige Moordrecht waren zeer boeiend.
Ik vraag mij af hoeveel lezers de ironie op hebben gepikt van de krantenkop die ik bij dit artikel in de krant maakte.
De Moordrechtse School met de Bijbel bestond in april 2012 precies 100 jaar. Daarover schreef ik een verhaal. Een verhaal over groei en krimp van de school en de strijd om identiteit. Onder meer oud-directeur Gijs van den Brink was een bron. Het was mooi om te horen wat er allemaal heeft gespeeld, over een periode van honderd jaar. Lees zelf maar.