Normaal gesproken zou ik niet snel een college strafrecht volgen. Ik studeer geen rechten. Het toeval wil dat mijn vrouw naast haar werk wél rechten studeert. Zij wordt meester in de rechten, ik word meester voor de klas…
In een eerdere blog plaatste ik een ingezonden brief van professor Derksen, die het nut van collegezalen betwijfelt. De beste man, een zestiger, bemerkte dat een verhaal afsteken voor een zaal vol duffe studenten die half hun roes nog uitslapen, half hun laatste maaltijd herkauwen en half hun socialemedialeven op peil houden, niet erg van deze tijd is.
De Universiteit van Amsterdam plaatst al hele colleges online. Als je collegegeld betaalt en je staat ingeschreven, kun je ze zien. Een fantastische service. Als mijn vrouw achter haar laptop een college zit te volgen, scheelt dat haar heel veel reistijd en ze kan het college pauzeren.
Laatst hoorde ik een stem uit de speakertjes komen van een professor. Ik werd als leraar-in-spe gegrepen door zijn manier van vertellen. Ik ging naast mijn vrouw zitten en heb zeker een half uur college strafrecht gevolgd. Puur omdat de professor dat op een aanstekelijke wijze deed. For the record: het was professor Blom, een enthousiast sprekende man met onvervalst Rotterdamse tongval en bijpassende humor. Zo’n prof die de aandacht weet te pakken, dat is fantastisch. Maar niet iedereen heeft die gave…
Mijn punt is: die online colleges zijn echt wel heel goed. Maar ik denk verder. Er zijn wel kanttekeningen te plaatsen. Deze colleges zijn opgenomen in een collegezaal. Stel dat online colleges de toekomst zijn, dan zouden die profs alleen voor een camera staan en een verhaal moeten afsteken. Dat is niet iedereen gegeven. Sommige profs hebben een ‘live’ publiek nodig.
Punt twee. Persoonlijk heb ik er wel baat bij om live in een college- of klaslokaal te zitten. Ik hou wel van die interactie, van mensen om mij heen. Met online colleges zit iedereen maar een beetje thuis in zijn eentje (of in bovengenoemd voorbeeld met z’n tweeën) voor een beeldscherm. Ik kan mij ook voorstellen dat een klein groepje studenten samen afspreekt om college te kijken. Lekker thuis in de gedeelde woonkamer van het studentenhuis. Om elkaar een beetje te stimuleren, te helpen en – hopelijk niet nodig – wakker te houden…
Tenslotte: er is iets gaande. In deze tweet staat bijvoorbeeld de link naar de Universiteit van Nederland. Een nieuw initiatief. Ik ben benieuwd of het werkt. Vooral dat woordje: gratis.
