In de Volkskrant stond vandaag een mooie, grote bijdrage over de huizenmarkt. Interessante materie. Als ervaringsdeskundige (dat zijn er in Nederland overigens heel veel) en geïnteresseerde in de huizenmarkt, schrijf ik er lokaal ook wel eens over.
Nee, deze blog gaat niet over een meester die op een skateboard door de klas scheurt. Nee, ook niet op rolschaatsen. En nee, ook niet op een eenwieler, hoewel dat in een groot schoolgebouw natuurlijk wel een i-de-aal vervoersmiddel zou zijn... Deze blog gaat over een oldschool liefhebberij van mij: scheurkalenders!
De Ambonwijk in Moordrecht was op de eerste dag van het nieuwe jaar groot nieuws. Zelf landelijk werd het nieuws opgepikt dat er achttien inwoners waren aangehouden door de Mobiele Eenheid. In de daaropvolgende dagen heb ik mij uiteraard ook bezig gehouden met de berichtgeving. Ik volgde wat werd gepubliceerd en belde wat mensen om te vragen wat er precies was gebeurd. Het blijkt moeilijk te achterhalen. Hieronder het artikel dat deze week in de krant werd gepubliceerd.
Op mijn eerste werkdag na de jaarwisseling, op 2 januari, kreeg ik direct droevig nieuws te horen: Nieuwerkerker Jaap van Vliet was op 27 december plotseling overleden. Deze man had ik eerder die maand nog geïnterviewd, omdat hij net voorzitter was geworden van de paardensportvereniging Zuidplasruiters in Moordrecht. Daarover schreef ik toen dit verhaal. Onderstaand artikel schreef ik over zijn overlijden.
Vandaag gelezen in het AD: de 11-jarige Roy uit Spijkenisse bedenkt een nieuw 'heitje voor een karweitje'. Althans: hij is de eerste die ermee in de krant komt. Toch is het wel een goed idee: glas ophalen bij mensen thuis, om naar de glasbak te brengen. Prachtig, die kleine mannetjes die goede ideeën uitvoeren. Dit soort zaken wil ik later - als ik echt Meester Ben ben - stimuleren in mijn klas.
Al drie dagen achter elkaar schrijft de Volkskrant over het nut van college geven in een collegezaal. Professoren zouden dat ook online kunnen doen. Vandaag een artikel waarin een aantal meningen zijn nagebeld door de dienstdoende journalist.
Normaal gesproken zou ik niet snel een college strafrecht volgen. Ik studeer geen rechten. Het toeval wil dat mijn vrouw naast haar werk wél rechten studeert. Zij wordt meester in de rechten, ik word meester voor de klas...
Zojuist teruggekeken via mijn moderne versie van de videorecorder: de oudejaarsshow van Erik van Muiswinkel en consorten. 'Het eerlijke verhaal', heet de show. Echt heel leuk. Er zat onder meer een scene in waarin Sanne Wallis de Vries een spreekbeurt geeft over het Nederlands basisonderwijs. Zien? Zie hieronder.
Waarom zou je studenten dwingen om in een collegezaal te zitten om naar een professor te luisteren? Deze professor Jan Derksen stuurde een ingezonden brief naar de Volkskrant waarin hij worstelt met die vraag. Interessant om te lezen, vind ik.
Je hoort het wel eens zeggen: de krant is dood. De krant is dode bomen journalistiek. De krant? Dat is zóóó seventies... Oké, dit laatste is wel erg dramatisch. De computer kwam in zijn meest primitieve vorm in de jaren tachtig ons leven binnen. Maar dat betekende niet direct het einde van oude, papieren journalistiek. Gelukkig niet, zeg.