Door mijzelf te vermommen als ambtenaar kon ik deze maand stiekem rondlopen in het gemeentehuis, precies toen de nieuwe wethouders van Zuidplas hun eerste werkdag beleefden. Gelukkig herkenden Jan, André, Rik en Joke mij niet, door mijn niet van echt te onderscheiden vermomming als Edgar uit Debiteuren, Crediteuren. Goeiesmorreges deze morrege!
Die dag liep ik van hot naar her in het ‘ambtelijk apparaat’. Ik zeulde stapels dossiers van de ene naar de andere afdeling, haalde koffie, keek uit het raam (sorry…), gaf beleidsadvies, zette dingen uit in de organisatie, gooide de appel uit mijn broodtrommel ‘toedeledokie!’ in de prullenbak, maakte een WK-pool voor mijn ‘collega’s’, implementeerde zaken, scherpte nota’s aan, heroverwoog zaken en ondertussen strooide ik de ene na de andere ambtenarengrap over de werkvloer. In ieder geval één persoon kon er hartelijk om lachen… ikzelf!
Het allermooist was dat ik er persoonlijk bij was toen de kersverse wethouders, Excellenties met Nieuw Elan, hun intrede deden. Wat ik toen meemaakte… Als ik het hier niet had opgeschreven, had ik het zelf ook niet geloofd.
Daar kwam Jan Hordijk de afdeling financiën op. Met het zweet op het voorhoofd waren de rekenmeesters bezig op hun telraam, toen wethouder Hordijk het woord nam.
“Dames, heren. Kom d’r allemaal effe bij. Voor wie mij nog niet kent: wegwezen! Haha, nee hoor, ik ben Jan Hordijk, jullie nieuwe baas. Ik ga de komende vier jaar op de centjes passen. Maar om te beginnen, heb ik een aantal regeltjes. Regel 1: iedereen die hier werkt, moet een Rabobank-rekening hebben of binnen één dag openen. Iedereen die klant is bij een andere bank: daar is het gat van de deur. Nee, dit keer geen grap! Als tweede stap wil ik dat alle gemeenterekeningen overgezet worden naar de Rabobank. Geen gemaar: de Rabobank wordt onze huisbankier.”
“Als derde wil ik dat alle gemeenteleningen bij de Rabobank af worden gesloten. Hoor ik daar achterin iemand zeggen dat de rente bij andere banken lager is? Wie is dat? Nee, nu niet stil blijven. Wie was dat? Ik wil weten wie dat zei. We gaan hier dit lokaal niet uit voordat ik weet wie het is. Ik heb alle tijd hoor! Wie zeg je? Biemans? Haha, daar trap ik niet in.
Verder wil ik dat elke vergunning die ooit ergens over wordt aangevraagd door de Rabobank, zonder moeilijke vragen wordt verleend.”
“Okee, mijn vijfde eis: ik wil dat er een overdekte loopbrug komt van mijn kamer, over het Raadhuisplein, naar het Rabobankkantoor aan de overkant. En niet al te hoog en al te oranje, hoor. Houd het groen en houd het laag. Kunnen er dan geen auto’s meer op het plein? Nou, dan wil ik dat de parkeergarage boven de Reigerhof geschikt wordt gemaakt. Dat kan ook niet? Dan wil ik dat tot op de bodem uitgezocht hebben? Heb ik dat al een keer geprobeerd aan te kaarten? O… Okee.
Goed, regel zes. Binnenkort word ik grootvader. Ja, ik geloof het ook niet als ik in de spiegel kijk. Maar goed: de eerste die mij hier op de werkvloer ‘opa‘ noemt, of ‘ouwe‘, die mag een maand lang alle raadsvragen van de SP gaan beantwoorden.”
“Laatste regel. De OZB. Alle beslissingen in dat dossier mogen enkel en alleen worden genomen als eerst Thom Demmenie is geraadpleegd. Vanaf nu geldt: Thoms wil is wet. Voor wie Thom niet kent: bode, zet het filmpje maar aan!”
Op een andere afdeling kwam de tweede nieuwe wethouder van Zuidplas binnen. Joke Vroegop. Met de vriendelijke doch dringende toon die moeders van drie kinderen plegen te bezitten, nam ze het woord. “Hallo allemaal! Mijn naam is Joke Vroegop. Nou, ik ga weer! Zwangerschapsverlof! Tot over drie maanden! Doei!”
Een dag later beviel Joke van een zoon, met de prachtig allitererende naam Victor Vroegop. Joke en Jacco: gefeliciteerd met dit fantastische nieuws!
De bovenstaande VVD’ers kwamen trouwens binnen op het liberale tijdstip van half elf. “Net op tijd voor de koffie,” knipoogde Hordijk, die zich voor het tijdstip verontschuldigde met korte verklaring: VVD-borrel de avond ervoor…
Op dat moment was wethouder André Muller al vier uur bezig. Nog voor de eerste ambtenaar slaperig van zijn fiets stapte, stond Dré al te popelen voor de deur. “Ik ga voor jou direct een sleutel regelen,” mompelde de ambtenaar. “Want dit tijdstip ga ik geen vier jaar trekken…”
André, eh, wethouder Muller, had een missie. Tegen de koffiejuffrouw die er als enige was op dat onzalige tijdstip deed Dré het uit de doeken. “Ik zit er dus aan te denken om een heel nieuw afvalinzamelingssysteem in te voeren. Die ondergrondse containers vind ik maar niks. Ik zat te denken om iedereen in de supermarkt rode vuilniszakken te laten kopen voor één euro per stuk. Alleen die zakken worden weggehaald door de vuilnismannen. Mensen die dat te duur vinden, kunnen hun vuil wel in Capelle dumpen. Ja, de ‘Nieuwerkerkse Rode Vuilniszak’ zal een begrip worden!”
Dré had meer ideeën. “Ik heb al mijn plannen even in een Excelbestandje gezet. Ik zal het even naar iedereen mailen. Zo, klaar. Ik zal het ook even twitteren. Zo, gedaan. Ik zal het ook even op Facebook zetten. Zo, gedaan. Ik zal er ook even een foto van op Instagram zetten. Hup, klaar. O, ik zie dat nog niet alle ambtenaren op de afdeling twitteren. Ik zal even voor iedereen een accountje aanmaken. Zo, klaar. Je favoriete groente is je inlognaam en de wachtwoorden zijn ‘André-twee-drie‘. Ik zal dat ook even Whatsappen. Zo, gedaan. Wat? Mogen ambtenaren tijdens het werk niet twitteren? Dat gaan we veranderen. Vanaf nu is iedere ambtenaar verplicht elke 5 minuten een tweet te verzenden. Ik controleer het allemaal zelf. Wie een tweet vergeet, moet verplicht een extra ‘like’ op mijn facebookberichten plaatsen.”
“Verder. We gaan op alle rotondes in Zuidplas kleine, ronde kassen plaatsen, waarin tomaten worden gekweekt. Dan het Groene Hart Park in Nieuwerkerk. Daar gaan we extra bomen planten. Hoeveel? Net zoveel als mijn stemmenaantal bij de laatste verkiezingen. Alleen tegenover het huis van wethouder Hordijk komen geen bomen. Daar wil ik een nieuwe jongerenhangplek, haha!”
“En nog dit jaar wil ik dat in elke buurt in Zuidplas een nieuw zorgcentrum wordt geopend. Hop! Aan de slag! Wat doen jullie hier nog? Wat staan jullie nou te spelen met jullie telefoon? O ja, eerst twitteren… Touché!”
Ook wethouder Rik van Woudenberg kwam de dag na zijn installatie netjes opdraven voor zijn wethouderschap. Ook hij riep zijn ambtenaren bij zich. “Ik wil mijn afdeling graag leiden volgens vijf richtingaanwijzers,” doceerde Meester Rik. “Te beginnen met de 80-20 regel. Die hadden we bij D66 in de verkiezingen ook. Net als al onze kiezers had ook ik geen enkel idee wat die regel betekent. Vraag me niet welk figuur bedenkt hem in een verkiezingsprogramma te zetten. De 80-20 regel… Je verzint het niet. Maar goed: ik interpreteer de regel als volgt: 80 procent van jullie wordt ontslagen en de overige 20 procent mag al het achterblijvende werk gaan doen.”
Nadat ik de vier nieuwe wethouders hun ‘maiden speech’ in het ambtelijk apparaat had zien geven, besloot ik maar weer eens naar huis te gaan. Onderweg naar de uitgang, zag ik burgemeester Gert-Jan Kats vertwijfeld en hoofdschuddend door de gangen dwalen…
