Een ouderwetse staking van staalarbeiders. Daar werd ik vrijdag naartoe gestuurd door het AD. Vanaf 6.15 uur gingen de arbeiders in staking. Zo vroeg hoefde ik er niet te zijn. De staking was niet zo massaal als de organiserende FNV en CNV hadden gehoopt. Ik werd meteen door een vakbondsbestuurder benaderd. Hij zei dat de eerste staking in de reeks veel massaler was. 1900 man. En binnenkort legden ze de boel in Alblasserdam plat. Veel scheepsbouw daar.
Ik vond dit een boeiende klus. Ik heb uitgebreid met een aantal stakers gesproken. Ze maken zich veel zorgen over de afbraak van de verzorgingsstaat. Ondertussen wilde ik achterhalen of de vakbonden nog wel de macht hebben die ze vroeger hadden. Volgens de bestuurder neemt het aantal leden sinds 2011 weer toe. Het mooie is dat mijn vrouw voor haar rechtenstudie juist bezig is met een scriptie over stakingsrecht, waar ik ook af en toe bij help. Taaltechnisch dan. Maar daardoor weet ik er inmiddels wel wat van af. Afijn, het hele verhaal moest voor het AD helaas weer in 360 woorden worden samengevat. Terwijl er weer een veel groter verhaal achter steekt. Maar dat is ook het mooie van de journalistiek: daar kun je dan ook weer achteraan.
KRIMPEN A/D IJSSEL – Staalarbeider Aart de Groot (54) staakt. Waarom? “Omdat de arbeider in Nederland wordt uitgeknepen. Ze nemen ons alles af. Ze mogen Oost-Europeanen tien procent minder betalen, voor hetzelfde werk. Dat wordt voor ons de doodsteek.”
De Groot is één van de werknemers van IHC in Krimpen die vrijdag het werk hebben neergelegd. Maar ondertussen gaat het werk bij IHC gewoon door, want lang niet iedereen staakt. De Groot baalt. “Veel collega’s beseffen niet wat er gebeurt. De rechten die we hebben opgebouwd, verdwijnen. Dat weet de jongere garde niet. We willen dat de jeugd voor een normaal loon kan gaan werken. En we willen de 55-plus maatregelen behouden. Als je lichamelijk op bent, moet je zwaar werk kunnen weigeren.” In de cao waarover momenteel wordt onderhandeld, worden al deze zaken volgens De Groot slechter.
Om dat tegen te gaan, organiseren de vakbonden een estafettestaking in de metaal- en technieksector. Ruud van den Bergh, bestuurder van FNV Metaal: “Bij de eerste bijeenkomst zat 1900 man in het Maasgebouw. En volgende week gaan we naar Alblasserdam. Dan wordt het ook echt druk. Volgende keer zijn we minder lief. Blijkbaar moeten werkgevers het voelen.”
In een zaaltje in de Krimpense Stormpolder zijn tientallen werknemers uit de staal- en elektrobranche bijeen. Werknemers van onder meer IHC en Hollandia. De FNV en CNV hebben voor shirtjes, petjes, folders en koffie gezorgd. De koffie is het populairst. In de zaal zitten vooral vijftig-plussers. Aan een tafel zitten twee jongeren, twintigers en dertigers. “Waarom wij lid zijn van een vakbond? Ik moest van hém,” lacht de twintiger, wijzend naar een oudere collega. Die knikt: “Ik vind dat iedereen verplicht lid moet worden van een vakbond. Weet je wat er anders gebeurt? Dan heb je niks meer te zeggen. Als ik een directeur op tv hoor zeggen dat ze geen goeie lassers kunnen vinden, val ik van mijn stoel. Bij het UWV zijn er zat. Het probleem is dat die directeur alleen goedkope lassers wil.”
De Groot: “Roemenen werken voor minder, omdat het dan nog beter is dan in Roemenië. Wij kunnen niet voor minder werken. Want je lasten blijven hetzelfde. In Den Haag hebben ze geen idee wat op de werkvloer leeft.”
