Dit artikel verscheen in Het Kanaal van 1 februari 2006.
Bewoners van recreatieparken willen gelegaliseerd worden
‘Gemeente verschuilt zich achter de provincie’
MOORDRECHT – Wanneer de gemeente zou toestaan dat de recreatiewoningen aan het Oosteinde het hele jaar door worden bewoond, zou dat betekenen dat in de rest van Moordrecht de nieuwbouwplannen voor woningen geblokkeerd zouden worden. Dit is het gevolg van een provinciale regeling, waaraan de gemeente Moordrecht zich wil houden. Voor de gemeente is dat ook het belangrijkste argument om tegen legalisering van permanente bewoning te zijn. De bewoners van de recreatieparken vinden dit onbegrijpelijk, zo bleek vorige week tijdens een massaal bezochte commissievergadering in De Zespunt. Het bestuur van recreatiepark Poldertuin-’t Vissertje vindt dat de gemeente zich verschuilt achter de provincie Zuid-Holland, terwijl minister Dekker juist aan de lokale overheid om een standpunt heeft gevraagd.
De vraag waar het allemaal om draait, gaat over een regeling die wordt aangeduid als de ‘migratie=0 regeling’. Die regeling houdt in dat een gemeente slechts zoveel woningen mag bouwen als nodig is om een ongeveer gelijkblijvend inwoneraantal te houden. De bewoners van de recreatieparken zijn officieel geen inwoners van Moordrecht, ze staan niet in de gemeentelijke administatie. Wanneer permanente bewoning wordt gelegaliseerd, betekent dat dat Moordrecht er in één klap ongeveer 300 woningen en 600 inwoners bij krijgt. Op papier, want ze wonen er natuurlijk al. Daarmee zou meteen worden voldaan aan het toegestane aantal nieuwe woningen en mag in het dorp zelf eigenlijk niet meer worden gebouwd. Een behoorlijk surrealistische stellingname, beaamt Rob Uittenbogaard. “Het is natuurlijk niet meer dan een bestuurlijk trucje. Deze inwoners komen in Moordrecht wonen mét hun eigen huis,” stelt hij. Rob Uittenbogaard, bewoner en bestuurslid van Poldertuin-’t Vissertje, weerlegde vorige week in een strakke presentatie alle de argumenten van de gemeente Moordrecht om tegen permanente bewoning te zijn. De tientallen recreatieparkbewoners in De Zespunt gaven hem uiteraard applaus.
“Bewoners van de recreatieparken zijn niets anders dan andere bewoners. We betalen OZB, we dragen ons steentje bij aan de economie en het maatschappelijk leven in Moordrecht. We zorgen niet voor overlast. Het enige dat we willen, is hier legaal wonen,” betoogde Uittenbogaard. Uittenbogaard stelt dat als de gemeente alle regels die gelden op de recreatieparken toepast op de rest van Moordrecht, er in het centrum van het dorp vele woningen ook illegaal zijn. Het bestuurslid heeft het dan over hoe ver iemand van een horecagelegenheid moet wonen, hoe ver van een rivierdijk en waar de brandweer niet makkelijk kan komen. Ook het argument dat de parken deel uitmaken van een natuurgebied snijdt volgens hem geen hout: ten eerste omdat bij legalisering het park niet groener of minder groen wordt, maar ook omdat aan de overkant van de Hollandsche IJssel het bedrijventerrein Middelblok-Groot ligt. Dat maakt de doorgangsroute voor dieren sowieso lastig, vindt hij.
Duidelijkheid
De commissieleden gaven in een bomvolle grote zaal van De Zespunt niet veel toe. VVD, CDA en PvdA schaarden zich achter het gemeentestandpunt. Daarbij gaven Wouter Groenendijk (CDA) en Leo Loch (PvdA) wel aan graag wat meer duidelijkheid te willen krijgen van de provincie. De zorg van de VVD, bij monde van Adri van Meeteren, was dat de prijzen van de huisjes twee of drie keer zo hoog zullen worden als de woningen gelegaliseerd worden. “Dat klinkt allemaal wel aardig, maar is flauwekul,” vond Piet Nieuwpoort (BM), die vóór legalisering is, “Ik denk dat huizenprijzen een natuurlijke bovengrens hebben.” Daar was de PvdA het dan ook weer mee eens. Standpunten van de SGP en eenmansfractie LOS kregen de toehoorders niet te horen: Ad Schouten (SGP) en Petra van Lange (LOS) zaten niet aan tafel.
Burgemeester Peter Neeb liet zich vorige week tijdens een persbijeenkomst ontvallen dat hij de regeling ‘absurd’ vindt. “Aan de andere kant,” nuanceerde hij zijn woorden, “Ik zou niet willen meemaken dat voor al die huisjes procedures gevoerd worden, wanneer zij van een houten bungalow een stenen huisje willen maken, die aan het bouwbesluit moet voldoen.”
Rob Uittenbogaard had zich op dat argument al voorbereid. Volgens hem zijn hooguit van tien bewoners procedures te verwachten. “De kosten die dat geeft wegen bij lange na niet op tegen de opbrengsten,” stelt hij.
Tijdens de bijeenkomst in De Zespunt maakte het bestuur van Poldertuin-’t Vissertje zijn verbazing kenbaar over het feit dat de gemeente een duur onderzoek liet doen naar de eventuele consequenties van legalisering, terwijl ‘migratie=0 regeling’ bij de gemeente al bekend was en dus eigenlijk al duidelijk was dat legalisering niet haalbaar zou zijn. Wethouder Ron Gast (CDA, financiën) liet een dag later tijdens een persbijeenkomst weten dat geen weggegooid geld te vinden: “Het is goed dat we eens op een rij hebben gezet waaraan voldaan moet worden. We gaan nu integraal kijken welke ruimte we hebben in de regels.” Het college van b en w wil gaan onderzoeken hoeveel rek in de regels zit en gaat daarvoor in ambtelijk overleg treden met de provincie, zo maakte Neeb duidelijk.
De vraag of de recreatiewoningen aan het Oosteinde permanent bewoond zouden mogen worden, speelt in politiek Moordrecht al langer. Tot nog toe is de gemeente terughoudend en is het officieel nog verboden het hele jaar door in een bungalow te wonen. Maar het gebeurt wel. Momenteel worden de bewoners van zo’n tachtig bungalows gedoogd door de gemeente.
Het bestuur van de Poldertuin en ’t Vissertje, twee van de vier recreatieparken in Moordrecht, wil dat permanente bewoning wordt toegestaan. Daarvoor is het nodig om de bestemming van het gebied te wijzigen van ‘recreatie’ naar ‘wonen’. Aan die verandering wil de gemeente dus vooralsnog niet beginnen. Landelijk gezien voert de overheid een steeds ruimhartiger beleid voor permanente bewoning.
